روزهایم خاکستری است،به دنبال معبودم می گردم تا عبد واقعی اش شوم.مدت هاست فراموش کرده ام که من مخلوق تو هستم و تو خالق من.این روزها فقط به تو فکر می کنم و می خواهم سر تسلیم بر آستان کبریایی ات فرو آورم،می خواهم تکرار کنم این آیه زیبای تو را که در قلب کتاب آسمانی ات گنجانده ای تا یادم بماند که:انالله و انا الیه راجعون،چقدر زیباست وقتی مرا روانه دنیا می کنی،دنیایی که در آن نقش کشاورزی را بازی می نمایم،باید تلاش کنم و بذری را که خود در اختیارم گذاشته ای بکارم و البته از کاشته خود مراقبت نمایم تا هنگام برداشت، محصول خوبی به تو ارائه دهم. آنگاه که پا به دنیای تو می گذارم و آن را می نگرم فریاد سر می دهم و وقتی آن را ترک می کنم زجه می زنم،از محصول خویش ناراضی و از کرده خویش پشیمانم.

این روزها دلم روانه ی کوی توست.معبود من،شافی تو هستی و من تشنه کرامت تو،خواسته ای جز وصلت ندارم.کاستی هایم را به وسعت زیبایی عالم خلقتت ببخش و در دریای رحمت خویش شستشویم ده تا پاک به سوی تو بازگردم.آمین یا رب العالمین