می توان گفت نهال سینما را فرانسوی ها با اختراع سینماتوگراف در باغ هنر کاشتند و آمریکایی ها آن نهال را پرورش دادند. البته دیگر کشورها هم سهمی در این رشد و بالندگی داشته اند. البته ناگفته پیداست که آمریکایی ها با پدید آوردن غولی بنام هالیوود در این باغ بزرگ هنری سهم بیشتری را ایفا نمود.
هالیوود مدیومی نوین، تازه نفس و سرپا که با گذشت فرصت زمانی اندک تبدیل به صنعتی غول پیکر شد، به طوری که کمپانی های آمریکایی پایه های آن را مستحکم نمودند و هالیوود را بنا نهادند. کمی که به پیش برویم به عصر طلایی دوران پر فروغ سینمای کلاسیک هالیوود سینمایی که بسیاری از غیر آمریکایی ها هم در عرضه آن سهم داشتند روبرو می شویم.
 چاپلین , هیچکاک , وایلدر , لانگ , مورنائو , و... که به همان اندازه بزرگان آمریکایی مانند جان فورد,کاپرا, باستر کیتون،  وایلر و ... در رونق دادن هالیوودی استوار به قواعد سینمایی و قصه سرایی به ایفای نقش نقش پرداختند.

آنها وفادار به مدیوم سینما بودند ، وفادار به شکل، فرم و محتوا  و قواعد سینمایی، وفادار به ساخت فیلم از زبان فیلمسازو... به مخاطب بودند. هیچ یک از آنها به کوچکترین سفارشی از خارج سینمایشان حتی فکر هم نمی کردند.
آنها وقت مخاطب را محترم پنداشته و اعتقادی به سرکیسه کردن مخاطب نداشتند . قصه ای داشتند که با زبان تصویر به زیبایی هرچه تمام تر به مخاطب منتقل می نمودند.

و اما سینمای پس از کلاسیک که کم کم تمام این خصوصیات مخاطب پرستی و قصه گویی در آن رنگ باخت و  تبدیل به ابزار و آلت شد. ابزاری که بعضا در مواقعی جامه سیاسی  به تن خود دید و ماکتی خبیثانه از کشور ها و ملت های فاقد ایدئولوژی غربی علیه تمدن و فرهنگشان را نشانه گرفت.
  اوج این دوران از دهه 90 میلادی آغاز شد دورانی که دیگر بر طبل پایان نسبی سینمای داستانی و کلاسیک می کوبید مدیومی که بزرگان سینمای کلاسیک آن را شکوفا و به جهانیان عرضه نمودند. مدیومی که تبدیل به عرصه ای برای ترویج رویایی شد رویایی که بیشتر به کابوس شباهت داشت و از آن برای ساخت ماکت خارج از سرزمین آمریکا برای آمریکا و القای عقاید فرا ناسیونالیسمی شان به ملتی بنام آمریکا شد. ملتی که خود هم گاهی قربانی این مسمومیت سینمایی می شد. این ویروس سینمایی نوپا فقط مصرف داخلی ندارد و در کل دنیا عرضه می شود. هنر هفتمی که می خواهد با دموکراسی از نوع آمریکایی به مخاطب القا و تزریق شود مخاطبی که به اسم سوپر سینمای دهه های دور هالیوود آن  را در سبد دید و مایحتاج روز خود قرار می دهد و فروشنده ای که از اسم سینمای خوش آتیه دوران دور هالیوود سو استفاده می کند تا به دنیا با ابزار سینمایی قلابی اش بقبولاند که یکی بود یکی نبود به غیر از آمریکا و دموکراسی اش  هیچکس نبود.امروزه امپریالیسم نقش تعیین کننده ای در برخی از فیلم ها دارد و نگاه تجاری و سیاسی آن هویداست.سینمایی که امروزه از آن علاوه بر شانتاژهای سیاسی نقش بی بدیلی در تربیت نابه هنجار جوانان هر سامانی و سرزمینی دارد.