یک جامعه شناس گفت: انتظار مردم از برنامه های ماه رمضان و ساعات نزدیک به اذان این است که بسیار پرمحتوا و سنجیده باشند و از سوی دیگر، تقویت نگرش های منفی نیز از نظر روانی قابل پذیرش نخواهد بود.
بهرام نیکبخش با اشاره به حواشی و سطح اقبال از برنامه ماه عسل امسال، اظهار کرد: مقایسه برنامه تلویزیونی ماه عسل با سطح اجرای آن در سالهای گذشته مزید بر علت داوریها و قضاوتها نسبت به کیفیت آن است. جذب مخاطبان باید به صورت  خلاقانه همانند برنامه های موفق سالهای پیش، دنبال می شد که به نظر می آید در چند مورد، مدیریت خوبی  انجام نشده است.
وی افزود: تکراری بودن برنامه ماه عسل و بالا رفتن سطح توقعات مردم نسبت به برنامه های قبلی و همچنین استفاده از شوخی های نابجا و عدم ملاحظه کاری و عدم انتخاب صحیح موضوعات اجتماعی و فرهنگی در این برنامه تا حدودی منجر به افت بیننده و اقبال عمومی به این برنامه شده است.
این مدرس دانشگاه اظهار کرد: هرچند که انتقادهایی در سال گذشته نسبت به برنامه ماه عسل وجود داشت  اما امسال با وجود رسانه های فعال مجازی و شبکه های اجتماعی، منتقدان در یک کانال گسترده و فراگیر و به طور واضح انتقاد خود را به شکل طنز یا جدی مطرح کرده و روز به روز بر دامنه این اعتراضها افزوده شد.
نیکبخش عنوان کرد: مورد بعدی،نگرش و ذائقه بینندگان بوده که مدام در حال تغییر است. انتظار بالای مردم از صدا و سیما در انتخاب افراد و سوژه ها موجب شده که حضور برخی از مهمانان برچسب خورده به عنوان چهره در یک برنامه زنده، موجب حساسیت مردم نسبت به این برنامه پرطرفدار سالهای گذشته شود.
وی گفت: شروع ضعیف برنامه ماه عسل برخلاف سال گذشته منجر به افت مخاطبان آن شد و نیز به علت عدم رعایت چارچوب رفتاری و اصولی منجر به اعتراضهای گسترده یک طیف خاص در شبکه های اجتماعی و در ادامه هم حضور یک مدل عروس موجب بالا رفتن بیشتر حساسیت مردم به رویکرد این برنامه شد.
این مدرس دانشگاه افزود: دلایل دیگری همچون شایعه دستمزد بالای عوامل این برنامه، عدم خلاقیت و نوآوری در موضوع و اجرا، بدآموزی و بالاخص لحن تحقیر آمیز صحبت کردن با مخاطبین و غیره در به حاشیه بردن این برنامه بی تاثیر نبوده است.
این جامعه شناس گفت: یکی از انتقادهای مهم دیگری که به برنامه ماه عسل شده این است که برنامه در ساعات حساس منتهی به افطار، غم و حزن را به بینندگان تزریق می کند  و در جامعه ای که مردم، مشکلات و گرفتاریهای زیادی دارند، این سبک برنامه نوعی نمک پاشیدن روی زخم خواهد بود و تداوم این رویکرد با تاکید بر رنج و اندوه، نگرش های منفی را در اذهان عمومی تقویت خواهد کرد که از نظر روانی قابل پذیرش نخواهد بود.