سی‌ام مهرماه، آغاز یکی از بزرگ‌ترین حملات وحشیانه و غیرانسانی رژیم بعثی صدام به شهر مسجد سلیمان بود؛ حملاتی که در راستای ایجاد ترس در مردمان دلاور مسجدسلیمان صورت پذیرفت، ولی با مقاومت جانانه تاریخی مردان و زنان این دیار تاریخ‌ساز، مسجدسلیمان در مقابل آماج موشک‌ها و گلوله‌ها ایستاد و حماسه‌ای بزرگ را در تاریخ دفاع مقدس ثبت کرد که تا ابد جاودان خواهند ماند.

در دوران دفاع مقدس، پس از آنکه رژیم صدام دریافت که نمی‌تواند در میادین نبرد به تجاوزش به خاک ایران ادامه دهد، روش‌های غیرانسانی و خلاف حقوق بشری برای تخریب عقبه جبهه‌های ایران و سپس پیشروی نظامی را در پیش گرفت و یکی از خطرناک‌ترین و پلید‌ترین این روش‌ها، بردن جنگ به عمق شهرهای ایران و قرار دادن مردم غیرنظامی کشورمان زیر رگبار موشک‌ها بود تا بدین ترتیب علاوه بر تضعیف روحیه مردم دلاور ایران، به قول خودشان جبهه تازه‌ای برابر ایران گشوده باشند.
در همین حال، بعثی‌ها این حملات را در شهرهای متصل به مناطق جنگی با شدت بسیار بیشتری در دستور کار قرار دادند تا این شهر‌ها را خالی از سکنه کنند و در همین راستا، مسجد سلیمان یکی از نقاط هدف ارتش تا دندان مسلح صدام بود که با موشک‌های عظیم آماج قرار گرفت؛ حملاتی که از عصر روز سی‌ام مهر ۱۳۶۲ آغاز شد و در ابتدا با سه فروند موشک اسکاد B در دو مرحله، هدف قرار گرفت که در مجموع این حمله خونین ۱۲۴ تن از شهروندان مسجد سلیمانی شهید و بیش از ۳۰۰ تن مجروح شد.

در مرحله اول این حمله موشکی ددمنشانه رژیم بعثی دو فروند موشک رأس ساعت ۱۵ به دو محله چاه نفتی و سبزآباد اصابت کرد؛ اما این آغاز حملات بود و کشتار اصلی بعثی‌ها ساعتی بعد شدت گرفت تا میزان رذالت این خونخوران که با حمایت جهانیان قصد تصرف این دیار را داشتند بر جهانیان مشخص شود، اما در دومین حمله موشک چه شد و چگونه خیابان‌های مسجد سلیمان به رنگ خون درآمد و نشان سرافرازی مردم دلیر این خطه شد؟
در مرحله بعدی که حدود یک ساعت بعد به وقوع پیوست، در حالی که بر اثر تصادف دو خودرو در خیابان ۱۷ شهریور، به عنوان یکی از خیابان‌های اصلی مسجدسلیمان، بار ترافیکی سنگینی ایجاد شده بود، سومین فروند موشک دشمن بعثی به خیابان مذکور خورد که منجر به رقم خوردن یک فاجعه عظیم انسانی شد و یکی از حوادث غمبار و تکان‌دهنده در ‌هشت سال جنگ تحمیلی را به بار آورد که هیچ‌ گاه از حافظه مردم پاک نخواهد شد.
در این حمله موشکی وحشیانه رژیم بعثی ۱۲۴ شهروند بی‌دفاع مسجدسلیمانی به شهادت رسیدند و بیش از ۳۰۰ تن مجروح شدند که بسیاری از ایشان جزو جانبازان هستند و بر اثر موج انفجار اصلی و انفجار خودرو‌ها، بیش از یکصد واحد مسکونی و تجاری ویران شدند که در جنگ شهر‌ها حادثه‌ای بی‌سابقه ـ به لحاظ حجم کشتار در چنین محدوده جغرافیایی و با این سرعت ـ و تلخ بود و به ‌رغم بایکوت جنایت‌های صدام علیه مردم ایران توسط رسانه‌های بین‌المللی در آن مقطع، این فاجعه بازتاب جهانی ‌داشت.

برای ثبت این فاجعه و مظلومیت مردم غیرنظامی مسجدسلیمان که اینچنین به دست قصابان بعثی سلاخی شده بود، شهدای این حمله موشکی برای مدتی نه چندان طولانی در سردخانه‌های سیار خودرویی نگهداری و وزرات امور خارجه این حمله ویرانگر به مناطق مسکونی شهرستان مسجد سلیمان را به عنوان سند جنایت جنگی به سازمان ملل منعکس نمود؛ اما به رغم ثبت این فاجعه، شاهد توقف این حملات نبودیم.
پس از این حمله خونین موشکی شهر مقاوم مسجدسلیمان تا پایان جنگ تحمیلی بصورت متناوب و در بیش از ۹۰ مرحله مورد تهاجم موشکی و بمباران هوایی قرار گرفت و در هر تهاجم دشمن بعثی، چندین محله مسکونی این شهر ویران و هزاران تن از شهروندان بی‌دفاع مسجد سلیمانی در طول این حملات شهید و مجروح شدند اما مسجد سلیمانی‌ها هیچ‌گاه دیارشان را ترک نکردند و در ‌دوران دفاع مقدس مردانه ایستادند و دشمن را از تصرف دیار ابرمردان ناامید ساختند.
شهرستان مسجدسلیمان واقع در شمال استان خوزستان و اولین زادگاه نفت، بیش از ۱۸۰۰ شهید و بیش از ۴۰۰۰ جانباز تقدیم انقلاب نمود؛ اما در همه مقاطع این جنگ تاریخی همچون یک سنگر مستحکم پابرجا ‌ماند و بار‌ها موشک‌ها نیز نتوانست خللی در مقاومت این مردم قهرمان‌پرور که تاریخ همواره به بزرگی از ایشان یاد کرده، ایجاد کند و از این منظر به روح بزرگ این قهرمانان وطن درود می‌فرستیم.